در آیات بسیاری با تعبیر سماوات، بر تعداد آسمانها و با واژه های سبع سماوات (فصلت/12)، سبع طرائق (مؤمنون/17) و سبعاً شدادا (نبأ/12) به هفتگانه بودن آنها تصریح شده است. بعضی عدد هفت را در این آیات کنایه از تعداد نامعین و تعداد آسمان ها را به شمار ستارگان می دانند. طنطاوی، با ذکر اجمالی از سیر تطور آرا درباره هفت آسمان و افلاک سبعه و ورود این نظریات به حوزه اندیشه اسلامی می گوید: دانشمندان مسلمان برآنند که واژه «سبع» حصر را نمی رساند؛ زیرا عدد، مفهوم مخالف ندارد و نفی ما عدا نمی کند. وی، مقصود از هفت آسمان را منظومه شمسی می داند که برای بشر کشف شده و شاید سیارات دیگری وجود داشته باشند که به دور خورشید می چرخند و تاکنون کشف نشده اند؛ ولی بیشتر مفسران برآنند که عدد هفت، حقیقی است نه کنایی؛ زیرا اگر کنایی بود نه بار در آیات گوناگون تکرار نمی شد؛ البته بشر تاکنون نتوانسته نظر نهایی و دقیقی را درباره هفت آسمان و طبقات آن ارائه دهد.