اِنّه لَیس له سلطانٌ علی الذین آمَنُوا و علی ربّهم یتوکّلون :

« شیطان هیچ تسلّطی برکسانی که ایمان دارند و بر  پروردگارشان توکل می کنند ، ندارد . »

تسلط شیطان بر کسانی است که : 1) شیطان را دوست دارند 2) او را به رهبری و سرپرستی خود انتخاب کرده اند 3) شیطان را شریک خدا در اطاعت و بندگی قرار داده اند 4) فرمان شیطان را به جای فرمان خدا ، لازم می شمرند .

در حالی که انسانی که به خدا ایمان آورده و در کار های خود به همراه تلاش و کوشش خویش برای رسیدن به مقصود ، به خدا توکل کرده است و تنها خدا را یاور و نگهبان خود دانسته و به حقانیت او اعتقاد دارد و به جز خدا از کسی استمداد نمی کند و فقط خدا را برای خود کافی می داند ، هیچ وقت اجازه تسلط شیطان بر نفس خویش را نمی دهد چون فقط راه خدا را ، راه هدایت دانسته و در مقابل سختی ها ، تحمل می کند تا به هدف مقدّس خود برسد .

چگونه می توانیم از شیطان دور شویم؟

?

قرآن بارها و بارها به انسان هشدار می دهد که متوجه دشمنی شیطان باشد و فریب او را نخورد:
«لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ [بقره/168] و پیروى از گام‏هاى شیطان نکنید، که او براى شما دشمنى آشکار است.»

و هر انسان هوشیاری از سرنوشت دیگران درس می گیرد و تجربه آنان را مایه عبرت خویش قرار می دهد:
«فَدَلاَّهُما بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ ناداهُما رَبُّهُما أَ لَمْ أَنْهَکُما عَنْ تِلْکُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُلْ لَکُما إِنَّ الشَّیْطانَ لَکُما عَدُوٌّ مُبینٌ[اعراف/22] آن دو را بفریفت و به پستى افکند. چون از آن درخت خوردند شرمگاه‏هایشان آشکار شد و به پوشیدن خویش از برگهاى بهشت پرداختند. پروردگارشان ندا داد: آیا شما را از آن درخت منع نکرده بودم و نگفته بودم که شیطان به آشکارا دشمن شماست.»

در قرآن مجید راه نفوذ شیطان بر انسان ها بیان شده است:
«هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلىَ‏ مَن تَنزَّلُ الشَّیَاطِینُ* تَنزَّلُ عَلىَ‏ کلُ‏ِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ؛[الشعراء، آیات 221و222] آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسى نازل مى‌‏شوند؟! آنها بر هر دروغگوى گنهکار نازل مى‏‌گردند»

و همچنین بیان شده است که شیطان بر چه کسانی نمی‌تواند مسلط شود:
«قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ* إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ[ص، آیات 82 و 83] گفت: «به عزّتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!»

اما برای کسانی که شیطان را به خود راه داده اند، و لغزیده اند، این دستور العمل بیان شده است که سریعا به محض توجه باز گردند و سریع تر جلوی ضرر و زیان را بگیرند:
«إِمَّا یُنْسِیَنَّکَ الشَّیْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّکْرى‏ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ [انعام/68] اگر شیطان تو را به فراموشى افکند، چون به یادت آمد با آن مردم ستمکاره منشین.»

هر گناه و خلاف شریعتی، نزدیک شدن به شیطان است و ترک کردن گناهان، دور شدن از شیطان است. و کسانی که با ارتکاب گناه، به دشمن خویش یعنی شیطان نزدیک شده اند، می توانند این اشتباه خود را جبران کنند:
«وَ الَّذینَ عَمِلُوا السَّیِّئاتِ ثُمَّ تابُوا مِنْ بَعْدِها وَ آمَنُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحیمٌ[اعراف/153] آنان که مرتکب کارهاى بد شدند، آن گاه توبه کردند و ایمان آوردند، بدانند که پروردگار تو پس از توبه، آمرزنده و مهربان است.»